Μόλις βρέθηκαν σε εκείνο το πανάρχαιο θέατρο, μέσα στο δάσος, το πήρε απόφαση. Κάτι μέσα της, της ψιθύρισε: «Χόρεψε εδώ!»
Ότι και να της έλεγαν οι φίλοι της, η διάσημη μπαλαρίνα Evita Lovescakova θα χόρευε εδώ, τώρα! Φόρεσε τα πουέντ της και άρχισε να χορεύει.
Μουσική, ήταν ο άνεμος. Ξαφνικά, η παρέα της, την έχασε.
Τα μόνα που έβλεπαν εκεί, ήταν τα πουέντ της με λυμένα τα κορδόνια. Με αγωνία άρχισαν να ψάχνουν. Πουθενά! Πανικός!
Έναν γέροντα είδαν που καθόταν κάτω από ένα δέντρο. Τον ρώτησαν αν την είδε. Εκείνος, απλά έδειξε με το δάχτυλο. Έτρεξαν προς τα εκεί και βρέθηκαν μπροστά σε ένα σπιτάκι.
Ακουγότανε μουσική. Μπήκαν μέσα και εκεί στην αυλή, είδαν παιδιά και μεγάλους να τραγουδάνε με ζωντάνια και ρυθμό.
Η Evita Lovescakesova χόρευε ξυπόλητη κι ευτυχισμένη. Ρωτήσανε: «Τι είναι εδώ;»
Τους απάντησε η βραχνή φωνή του γέροντα του δέντρου: «Το θέατρο εκεί στο δάσος, στέλνει μαγικά παραστάσεις, όπου υπάρχει γιορτή και γέλιο.
Είναι το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.»
Όλοι τους τότε ένιωσαν μέσα τους, έναν χαρούμενο ρυθμό να γεννιέται. Χόρευαν χαμογελώντας παρέα με τους άλλους, γύρω από την διάσημη μπαλαρίνα που πετούσε απ’ την χαρά της.
